Autor: Marietta Falkowska

Czwartek, 25.06.2020
Karty pracy s. 80-81
Materiały: https://drive.google.com/drive/folders/184jegkC1YyCD1DUUxWS3PHpr1aOzFUHH?usp=sharing

1. Wakacyjne opowieści – zabawa rozwijająca logiczne myślenie, łączenie wyrazów na podsta­wie skojarzeń, układanie opowiadań. Przykładowe pary: mewa – morze, piasek – koc, lody – wafelek, słońce – chmura, rower – kask, góry – buty, butelka – woda, deszcz – parasol, wędka – ryba, latarka – jaskinia, łódka – kapok, statek – latarnia, kajak – wiosło.

Przykład opowiadania z wykorzystaniem słów: „latarnia”, „woda”, „deszcz”, „buty”, „wędka”: Pewnego dnia, podczas wakacji wybrałam się z tatą na ryby. Tata chciał wypróbować swoją nową wędkę. Poszliśmy nad wodę bardzo wcze­snym rankiem. Było jeszcze chłodno. Założyliśmy gumowe, wysokie buty na grubych podeszwach, w których można było nawet wejść do wody. Gdy byliśmy na plaży, nagle zaczęło się ściemniać. Nie wiedziałam, co się dzieje: dopiero dzień się zaczyna, a już się robi ciemno? Tata powiedział, że idzie burza. Zaczęliśmy pospiesznie iść w kie­runku latarni, która była najbliższym budynkiem. Ledwo zdążyliśmy. Zaczął padać deszcz. Nie zo­baczyłam, jak tata łowi ryby, ale udało mi się zwie­dzić latarnię morską.

2. Rośnie – maleje – zabawa matematyczna doskonaląca umiejętność dodawania.

3. Matematyka z obręczami – zabawa dydak­tyczna doskonaląca umiejętność liczenia, rozwią­zywanie zadań w „Kartach pracy”.

4. Wakacyjna krzyżówka.

1. Ptak, którego można spotkać na plaży. (mewa)

2. Śpimy w nim na biwaku. (namiot)

3. Zakładasz go, gdy chcesz popływać kajakiem. (kapok)

4. Robisz z niego babki. (piasek)

5. Zobaczysz go na plecach każdego podróżnika. (plecak)

6. Pływają po nim żaglówki. (jezioro)

7. Zobaczysz je na morzu, gdy wieje wiatr. (fale)

*					*	*	*	*	*
*	*							*	*
*	*	*						*	*
*							*	*	*
						*	*	*	*
*	*	*
				*	*	*	*	*	*

5. Odcienie morza – mieszanie kolorów i rozciera­nie plasteliny, zabawa doskonaląca siłę i sprawność dłoni, utrwalanie prawidłowego kierunku pisania. Rozdajemy plastelinę w kolorze niebieskim, białym, fioletowym i zielonym. Dzieci ugniatają jedną kulkę z niebieskiej plasteliny oraz po jednej kulce z połączenia niebieskiej z każdym z pozostałych kolorów. Za każdym razem więcej jest niebieskiej plasteliny a dodatek drugiego koloru jest niewielki. Zwracamy uwagę na konieczność starannego wymieszania kolorów. Gdy kulki są gotowe, dzieci porównują ich odcie­nie. Następnie rozcierają każdą kulkę na kawałku tektury. Za każdym razem kierują ruch od lewej do prawej strony. Różne kolory niebieskiego łączą się i nachodzą na siebie. Gdy plastelina jest równomiernie roztarta na całej tekturce i pokrywa ją cienką warstwą, dzieci rysują w niej fale za po­mocą wykałaczki, pamiętając o rysowaniu od lewej do prawej strony.

6. Podsumowanie roku – swobodne wypowiedzi dzieci.

Dzieci opowiadają o tym, co im się najbardziej podo­bało w przedszkolu, za czym będą tęsknić, o czym chciałyby pamiętać, czego nie lubiły, jak wyobrażają sobie szkołę, jakie miłe wspomnienia z przedszkola zabiorą ze sobą do szkoły.

Środa, 24.06.2020
Karty pracy s. 78-79
Materiały: https://drive.google.com/drive/folders/17XJOWMlVA3mm-DhIgAPWzKmoqZHKQ30k?usp=sharing

1. Nauka piosenki Bezpieczne wakacje https://www.youtube.com/watch?v=W4RHyjQLfCM
2. Prezentacja o bezpiecznych wakacjach https://www.youtube.com/watch?v=grMOHv_pdiE
   https://www.youtube.com/watch?v=7qrT8vMkHlw
3. Dzień dobry, witam was – nauka rymowanki na pamięć, zadania z „Kart pracy”.

Dzieci uczą się na pamięć rymowanki z „Kart pracy”. Gdy zaczną powtarzać słowa bezbłędnie, nauczyciel zachęca, aby powiedziały rymowankę tak, jakby mówiły do niemowlęcia, próbując je rozweselić. Następnie dzieci zmieniają intonację, wypowiadając rymowankę jak robot i jak czarow­nica rzucająca zaklęcie. Po skończonej zabawie z rymowanką, dzieci opisują obrazek w „Kartach pracy”. Nauczyciel zachęca, aby używały słów okre­ślających położenie: „w”, „nad”, „pod”, „z prawej strony”, „z lewej strony”. Dzieci odczytują również wyrazy umieszczone na rysunku, przeliczają w nich sylaby i otaczają pętlą wyrazy trzysylabowe. Następnie rysują szlaczek, powtarzając wcześniej poznaną rymowankę. KP4 s. 78,

4. Kartka z wakacji – projektowanie pocztówki.

Wtorek, 23.06.2020
Karty pracy s. 74-75, 76-77
Materiały:  https://drive.google.com/drive/folders/1ydJ-cN8gkTdl4wvm4f0Hm-KP5jXVAbkx?usp=sharing

1. Zabawy dla chętnych
   Na plaży – zabawa naśladowcza. Dzieci stoją w rozsypce i wykonują polecenia nauczyciela: Rozglądamy się w prawo i w lewo, patrzymy, ile ludzi jest na plaży (skręty tułowia), rozkładamy koc (skłony w przód na wyprostowanych nogach), machamy do znajomych płynących motorówką (podskoki obunóż z wyciągniętymi ramionami w górę), zbieramy muszel­ki (poruszanie się w różnych kierunkach w pozycji kucającej), turlamy się po piasku.
   Plażowa piłka – zabawa z elementem rzutu. Dzieci stają w parach i rzucają do siebie piłkę.
   Plażowe turlanie – zabawa wzmacniająca mięśnie tułowia. Dzieci kładą się na brzuchu w parach naprzeciwko siebie. Jedno z dzieci trzyma piłkę. Na sygnał nauczyciela unosi tułów i turla piłkę do towarzysza zabawy, starając się tak wykonać ruch, aby piłka trafiła precyzyjnie do kolegi.
   Po piasku – zabawa ćwicząca współpracę i wzajemne zaufanie. Dzieci dobierają się w nowe pary, jedno kładzie się na plecach i wkłada piłkę między nogi, drugie chwyta je za ręce i ciągnie, idąc tyłem. Na sygnał nauczyciela następuje zmiana. Dziecko stojące musi uważać, aby delikat­nie opuszczać towarzysza na podłogę.
   Hop do przodu – zabawa ćwicząca mięśnie nóg. Dzieci ustawiają się w dwóch szeregach naprzeciwko siebie. Dzieci z jednego szeregu kucają, trzymając piłkę w dłoniach przed sobą i w tej pozycji skaczą, przesuwając się w kierunku swojego kolegi z drugiego szeregu. Gdy dotrą do swojej pary, przekazują piłkę i wracają na miejsce.
   Walka o skarb – zabawa kształtująca wyczucie własnej siły. Dzieci dobierają się w inne pary. Jedno z dzieci zwija się w kłębek, przytrzymując piłkę między nogami a klat­ka piersiową. Drugie z dzieci próbuje odzyskać skarb.
2. Jak spędzamy wakacje – pogadanka, wdrażanie dzieci do wypowiadania się całym zdaniem i two­rzenia dłuższych wypowiedzi na zadany temat.
3. Pakujemy plecak – zabawa dydaktyczna, rozwiązywanie zadań w „Kartach pracy”.

Nauczyciel pyta dzieci, co każdy musi zabrać ze sobą, gdy jedzie na wakacje. Dzieci podają różne propozycje. Wszyscy zastanawiają się, czy dana rzecz jest rzeczywiście niezbędna w podróży. Następnie nauczyciel pokazuje dzieciom przygo­towane wcześniej przedmioty, a dzieci nazywają je, określają, do czego służą, zastanawiają się, czy dana rzecz bardziej przyda się nad morzem, w lesie czy w górach i w jakich sytuacjach. Proponowane przedmioty: latarka, sznur, mapa, telefon komór­kowy, czapka z daszkiem, butelka z wodą, parasol. Po skończonej rozmowie, dzieci wykonują zadania w „Kartach pracy”: pokonują labirynt, słuchają czytanego przez nauczyciela tekstu i wklejają pojazdy we właściwej kolejności, rysują po śladzie i kolorują plecak, wybierają przedmioty do spako­wania i uzasadniają swój wybór.

4. Tak czy nie – zasady bezpiecznych wakacji – pogadanka na temat zasad bezpieczeństwa, rozwijanie myślenia.

Nauczyciel podaje zdania opisujące różne zachowa­nia podczas wakacji, a dzieci odpowiadają „tak” – jeśli zdanie opisuje prawidłowe zachowanie i „nie” – jeśli nieprawidłowe. Każde omawiane zdanie można z dziećmi przedyskutować, spytać o ich osobiste doświadczenia, poprosić o rady dla innych osób, które wybierają się na wakacje. Propozycje zdań:

Skórę smarujemy kremem z filtrem. Tak czy nie?
Na górskie szlaki wybieramy się w klapkach. Tak czy nie?
Na wycieczkę łodzią lub kajakiem zakładamy kapok. Tak czy nie?

Możemy zostawić bagaż bez opieki w dowolnym miejscu. Tak czy nie?

W czasie burzy chronimy się pod drzewem. Tak czy nie?

Kąpiemy się tylko na wydzielonych, strzeżonych kąpieliskach? Tak czy nie?

Odmawiamy, gdy nieznajoma osoba chce nas czymś poczęstować. Tak czy nie?

Gdy jest bardzo gorąco, wchodzimy szybko do zim­nej wody? Tak czy nie?

W górach chodzimy tylko po wyznaczonych szla­kach. Tak czy nie?

W słoneczny dzień nosimy nakrycie głowy. Tak czy nie?

Do jazdy na rowerze zakładamy kask. Tak czy nie?

W upalne dni pijemy dużo wody. Tak czy nie?

Po pikniku w lesie zostawiamy śmieci na trawie. Tak czy nie?

Latarnia – rozmowa na podstawie tekstu opo­wiadania W. Widłaka, wdrażanie do uważnego słuchania.

Nauczyciel czyta opowiadanie.

Latarnia

Dzień dobry, nazywam się Wesoły Ryjek. Dziś rano tata powiedział:

– Ryjku, wybierzemy się na latarnię morską.

A przynajmniej tak to zrozumiałem.

– Nie wiedziałem, tato, że są specjalne morskie la­tarki – powiedziałem. – A po co? A są jakieś specjal­ne górskie? Albo jeziorskie… jeziorne… jeziorowe? W czym się różnią? Czy mają…

Miałem bardzo wiele pytań, ale tata zamachnął rękami tak jak wtedy, kiedy obok nas latała osa.

– Ryjku, to nie latarka, tylko latarnia – powiedział. – Latarnia morska jest duża i trzeba się na nią wdrapać. Zresztą sam zobaczysz.

No więc zapytałem jeszcze tylko, czy możemy zabrać ze sobą mojego żółwia przytulankę, żeby on też zoba­czył tę duża latarnię, na którą trzeba się wdrapać. Tata się zgodził i więcej już o nic nie pytałem, choć byłem bardzo ciekaw.

Do latarni trzeba było dojechać, a potem dojść przez las, a potem trochę się wdrapywać pod górkę.

– Tato, daleko jeszcze? – zapytałem. – Bo mój żółw już by chciał dojść.

– Powiedz żółwiowi, że już całkiem blisko – powie­dział tata, a ja się zdziwiłem, bo oprócz drzew nie widziałem przed sobą nic dużego, na co można by się wdrapać. Wtedy przed nami nagle się coś pojawiło. Jakby dom z cegły, tylko okrągły.

– Spójrz w górę – powiedział tata.

Spojrzałem. Latarnia była rzeczywiście wielka. Wyglądała trochę jak ogromny komin, a trochę jak wieża na zamku, który kiedyś zwiedzaliśmy.

– A gdzie ta latarnia ma żarówkę? – zapytałem.

I wtedy właśnie się okazało, że do żarówki trzeba się wdrapać na górę. Szliśmy i szliśmy po schodach, które ciągle się kręciły i nie mogły przestać, aż mnie też się zaczęło kręcić w głowie. Na szczęście tata wziął mnie wtedy na ręce i wszystko się odkręciło, tak jak trzeba. Tak to już jest z moim tatą.

A na górze sam nie wiem, co było ciekawsze – wielka żarówka (co prawda zgaszona, bo był dzień), czy widok z malutkich okienek.

– Widzisz morze, Ryjku? – pytał tata. – A drzewa? Jest ich też całe morze. A tam gdzieś, w tamtą stronę, jest nasz dom.

– Dom! – zawołałem. – Ojej, domu nie widzę.

Dziś dowiedziałem się, po co budowano latarnie morskie. Po to, żeby każdy – nawet z daleka i nawet w najgorszą burzę – mógł trafić do domu. I wiecie, co? To działa. Nie wiem dokładnie jak, ale w każ­dym razie my też trafiliśmy do naszego domu!

Źródło: Wojciech Widłak, „Latarnia” [w:] „Wesoły Ryjek i lato”, Media Rodzina, Poznań 2017

Nauczyciel zadaje pytania sprawdzające rozumienie treści: Gdzie Wesoły Ryjek wypoczywał z tatą? Dokąd tata zabrał Wesołego Ryjka? Do czego służą latarnie morskie? Co się znajduje na samym szczycie latarni? Czy ktoś kiedyś wdrapał się na sam szczyt latarni? Co było widać przez małe okienka?

Jeśli nauczyciel ma możliwość, pokazuje zdjęcia różnych latarni i opowiada o ich funkcji. Przydatne informacje:

Latarnie morskie to znaki nawigacyjne, wskazujące drogę. Wyglądają jak wysokie wieże z małymi okienkami. Budowane są na brzegach mórz i bardzo dużych jezior. Wysyłają sygnały świetlne, a w czasie gęstej mgły, gdy światło jest mało widoczne – rów­nież sygnały dźwiękowe. Obecnie większość latarni jest zautomatyzowana, ale dawniej mieszkali w nich latarnicy, którzy o zmroku zapalali lampy latarni. W odległych czasach, kiedy nie było jeszcze latarni, na skalnych brzegach mórz rozpalano wielkie ogniska. Najwyższa polska latarnia znajduje się w Świnoujściu. Jest zbudowana z cegły. Na jej szczyt prowadzi aż 308 schodków.

6.  Znajdź obrazek – ćwiczenia w zakresie analizy sylabowej, wykonanie zadań w „Kartach pracy”. 76-77

Poniedziałek, 22.06.2020
Karty Pracy s. 70-71, 72-73
Materiały: https://drive.google.com/drive/folders/1O2B8iPEVj52KJbQbdvq_Dt65p_gEe0WD?usp=sharing

1. Skąd się bierze mleko?- pogadanka.
Najczęściej mleko, które pijemy pochodzi od krowy. Nie jest ważne, jaka to krowa, czy łaciata, czy czerwona, czy czarna. Ważne, aby gryzła trawę i ją przeżuwała. Latem o trawę łatwo, gorzej jest zimą. Wtedy krowa je siano, kiszonkę i inne pasze. Krowę można wydoić ręcznie, albo za pomocą dojarki elektrycznej. Z dojarki mleko trafia do pojemnika, w którym się chłodzi. Z pojemnika zabiera mleko cysterna i zawozi do mleczarni. W mleczarni mleko jest badane, aby sprawdzić, czy ma dobrą jakość. Później jest pasteryzowane lub sterylizowane, czyli za pomocą odpowiedniej temperatury niszczy się w nim to, co mogłoby spowodować jego zepsucie. Później mleko rozlewane jest do kartonów i zawożone do sklepów.

2. Czy to jest zrobione z mleka?- zabawa dydaktyczna.
Zadaniem dzieci 6-letnich jest wysłuchanie nazwy produktu i odgadnięcie, czy produkt ten zrobiono z mleka czy nie. Propozycje produktów:
kefir, budyń, lody, twarożek, jajko, masło, żółty ser, makaron, mąka, jogurt, ryż, parówka.

3. Moje domowe zwierzątko- swobodne wypowiedzi dzieci na temat posiadanych zwierząt.
Dzieci opowiadają o swoich zwierzętach, podają ich imiona, opisują, jak się nimi zajmują, jakie mają obowiązki. Na kartce z bloku dzieci rysują swoje ulubione zwierzątko, lub (jeśli ktoś nie ma), zwierzę które mu się podoba.

4. Zadania w Kartach Pracy:
• 6- latki (KP 4 s. 70-71). Dzieci porządkują historyjkę obrazkową o powstawaniu mleka, nazywają produkty spożywcze, odgadują z czego powstały i otaczają pętlą te, które powstały z mleka. Trzy kurki- nauka rymowanki na pamięć, rysowanie szlaczka.
Na kolejnej stronie dzieci czytają tekst o Olku i jego zwierzętach.

5. Gospodarstwo Pana Janka- zabawa dydaktyczna, poszerzanie zasobu słownictwa.
Dzieci 6-letnie wyjmują z Wyprawki kartę pt. ,,Gospodarstwo Pana Janka’’, wycinają zwierzęta i układają parami tzn. młode osobniki z dorosłymi. Dzieci przyglądają się obrazkom, opisują je i nazywają przedstawione na nich zwierzęta dorosłe i młode:
pies- szczenię, owca- jagnię, kot- kocię, krowa- cielę, gęś- gąsiątko, świnia- prosię itd. Podają również nazwy innych zwierząt i ich młodych, np. koń- źrebię, kaczka- kaczątko.

6.  Gdzie jest więcej?- zabawa matematyczna, porównywanie liczebności zbiorów.
Rodzic prosi, aby dziecko (6 –letnie) ułożyło osobno wycięte obrazki dorosłych zwierząt i osobno- ich młodych, policzyły oba zbiory i sprawdziły, czy w każdym jest tyle samo obrazków. Należy zapytać dziecko jaki znak należy postawić między zbiorami zwierząt. Dzieci układają np. z patyczków/kredek znak równości.
Następnie rodzic prosi o wykonanie kolejnego ćwiczenia:
Dzieci układają z jednej strony zwierzęta, które mają cztery nogi, a z drugiej- zwierzęta, które mają dwie nogi. Liczą, których zwierząt jest więcej i układają odpowiednio patyczki.
Na koniec dzieci układają zbiór zwierząt mających pazury i zbiór zwierząt nie mających pazurów. Dzieci za każdym razem przeliczają zbiory i układają patyczki we właściwy sposób.

7. Matematyka rolnika – rozwiązywanie zadań w Kartach pracy:
• 6-latki wykonują zadania na stronie 72-73. Dzieci przeliczają warzywa i określają, których jest najwięcej, a których najmniej; łączą świnki z warzywami tak, aby każda świnka miała tyle samo warzyw każdego rodzaju; rozmieszczają krowy na łąkach, tak, aby na każdej łące było o jedną krowę więcej; liczą duże i małe kaczki i zapisują działanie dodawania; kolorują wskazane kaczki, porównują zbiory kaczek i wstawiają odpowiedni znak matematyczny.
Dla chętnych. Układamy obrazek- zabawa matematyczna utrwalająca pojęcia określające położenie elementów w przestrzeni.
Dzieci na kartce z bloku rysunkowego/technicznego rysują obrazek. Ma on wyglądać w następujący sposób: na środku dziecko rysuje dom, z prawej strony domu w pewnej odległości drzewo, a z lewej strony kałużę i dalej od domu budę, po czym dzieci układają obrazki zwierząt w następujący sposób (rodzic czyta polecenie):
Koza stoi z prawej strony drzewa, a jej młode- z lewej. Kot wszedł na dach domu, a kocię siedzi pod oknem. Pies i szczenię siedzą z lewej strony budy, a cielę stanęło po przeciwnej stronie. W kałuży tapla się prosię. Obok domu stoi świnia i patrzy na małego kotka.
Rodzic sprawdza poprawność wykonania zadania. Zabawę można powtórzyć kilka razy, zmieniając opisy położenia zwierząt lub rysunek tła.

Piątek, 19.06.2020
Materiały: https://drive.google.com/drive/folders/1qArYomwa_h3Bx2zRQ4y8UAcagL4YTP76?usp=sharing

1. Rolnik- kto to taki?- pogadanka na temat pracy rolnika.
Dzieci swobodnie opowiadają o wszystkim, co wiedzą na temat pracy rolnika, obowiązków, pojazdów i narzędzi których używa.
Zadajemy pytania:
Czy praca rolnika jest ważna i czego nie byłoby bez rolników?
Informacje o pracy rolnika:
Rolnik to osoba, która uprawia ziemię. Przygotowuje ziemię do sadzenia, wysiewa nasiona, dogląda wzrostu roślin, pielęgnuje i zabezpiecza rośliny przed szkodnikami, zbiera plony i je sprzedaje.
Praca rolnika jest ciężka, uzależniona od pory roku i od pogody. Rolnik musi wiedzieć, jaką ma glebę i co w niej najlepiej wyrośnie, jakich użyć nawozów i jakich maszyn do określonej uprawy. Rolnik korzysta w swojej pracy z różnych maszyn i pojazdów, takich jak: ciągnik, kombajn, siewnik, sadzarka, rozrzutnik do obornika, brona do spulchniania ziemi. Rolnicy dbają o to, aby ludzie mieli co jeść. Bez ich pracy nie byłoby chleba, ciasta, pizzy, frytek, surówek i sałatek, makaronu, warzyw do zupy, popcornu, cukru, sezamków, oleju i oliwy, ketchupu i sosu pomidorowego. Rolnicy bardzo często oprócz uprawy ziemi hodują także zwierzęta. W swoich gospodarstwach mogą hodować kury, krowy, konie, świnie, kaczki, indyki króliki. Ponieważ zwierzętami trzeba zajmować się codziennie, rolnicy nie mają wolnej soboty ani niedzieli, a najwięcej pracy mają latem czyli w wakacje, bo wtedy dojrzewają plony.

2. Zadania w Kartach Pracy:
• 6-latki wykonują zadania na stronie 66-67. Od ziarenka do bochenka- uzupełnianie historyjki obrazkowej w Kartach Pracy. Dzieci opisują obrazki historyjki, ustalają prawidłową kolejność obrazków i wklejają brakujące. Na koniec dzieci opowiadają całą przedstawioną historię.
Na kolejnej stronie- 67, dzieci oglądają historyjkę obrazkową, opisują poszczególne obrazki i ustalają ich kolejność. Zwracają uwagę na wygląd plastra miodu.

3. Zadanie dodatkowe: Letni ogród- projekt plastyczno- techniczny.

Dzieci malują wnętrze pudełka po butach na niebiesko. Stawiają pudełko na krótszym boku. Na spodzie przyklejają ul- oklejone papierem kolorowym pudełko po zapałkach, z narysowanym wejściem. Obok ula przyklejają zgniecioną zieloną krepinę. Z żółtego kartonu wycinają tułowia i głowy pszczół, rysują czarne paski, doklejają im skrzydełka z białego papieru lub kalki technicznej czy folii. Koniec włóczki przyczepiają do górnego boku pudełka za pomocą taśmy klejącej. W ten sposób pszczoły swobodnie zwisają nad ulem. Można dodatkowo przyszyć włóczkę za pomocą zszywacza, bo taśma klejąca pod wpływem obciążenia może się odklejać. Zieloną krepinę dzieci ozdabiają kwiatami samodzielnie narysowanymi i wyciętymi z kolorowego papieru.

4. Gdzie mieszkają zwierzęta gospodarskie? – pogadanka połączona z naśladowaniem odgłosów zwierząt.
Dzieci wysłuchują informacji na temat zwierząt gospodarskich, naśladują odgłosy zwierząt.
Przykładowe opisy:
• Mieszkaniem konia jest stajnia. Ma tam miękkie siano do jedzenia i wodę do picia.
• Krowa mieszka w oborze. Śpi i odpoczywa na sianie. Żeby mogła najeść się świeżej trawy, gospodarz prowadzi ją na pastwisko.
• Świnia mieszka w chlewiku, czyli niskim, murowanym domku z małym okienkiem. Jedzenie dostaje w korycie. Je wszystko i dużo. Mówi się, że jest wszystkożerna.
• Kury, kaczki, gęsi i indyki też mają swoje domki. Kury mieszkają w kurniku. Lubią dziobać ziarno i grzebać pazurami w ziemi.
• Kaczki mieszkają w kaczniku. Lubią pływać w stawie, w czym pomaga im błona między palcami. Jedzą ziarno, otręby i ziemniaki.
• A jak nazywa się miejsce, w którym gospodarz trzyma swoje indyki i gęsi? (indycznik i gęśnik)
• Owce mieszkają w owczarni, dużym murowanym domu, w którym mieści się kilkadziesiąt lub nawet kilkaset zwierząt, ale najbardziej lubią paść się na łąkach, skubać świeżą trawę i pić dużo wody.
• Mieszkaniem kozy jest… koziarnia. Kozy lubią skubać trawę, ale nieopatrznie mogą zjeść prawie wszystko, nawet ścierkę.
• Króliki to małe, futrzane zwierzątka mieszkające w klatce na podwórku. Ich ulubione przysmaki to marchewki i kapusta.
• Pszczoły mieszkają w ulu. https://www.youtube.com/watch?v=LMLSxZJTNnE

5. Czy to jest możliwe?- zabawa dydaktyczna zainspirowana treścią wiersza Agnieszki Frączek pt. ,,Podróż”, wyjaśnienie różnicy między fikcją literacką a rzeczywistością.
Wysłuchanie wiersza:
Podróż

Zabrał kiedyś pewien Maniek
swoją żonę Czesię
do miasteczka pod Poznaniem
które Kórnik zwie się.

Spakowali różne graty,
waliz wzięli osiem,
zapomnieli tylko mapy,
lecz mieli to w nosie.

Bo bez mapy, jak wiadomo,
życie jest ciekawsze,
a gdy trzeba, to o pomoc
poprosi się zawsze.

Ludzie pomagali chętnie.
Choć bywało czasem,
że im jakoś dziwnie mętnie
wskazywali trasę…

Mimo wszystko po pół roku
dotarli do celu.
Przywitało ich: ,,Ko- ko-ku!”
kur i kurcząt wielu.

Dziwne…. Pokój zamówili
w hotelu Pod Różą,
a na miejscu otrzymali
jedną grzędę kurzą.

Jedną grzędę ? A to psikus!
Pod Poznaniem? Tak, w kurniku…

Pytania sprawdzające rozumienie treści wiersza:
• Jak nazywa się małe miasto pod Poznaniem?
• Czego nie spakował Maniek na wycieczkę?
• Czy Maniek z żoną dojechał do miasta Kórnik?
• Gdzie trafił Maniek?
• Kto mieszkał w tym kurniku?

6. Wytłumaczenie różnicy między fikcją literacką a rzeczywistością:
• Czy to możliwe, aby ludzie zamieszkali w kurniku z kurami?
• Jest to możliwe w rzeczywistości, czy może zdarzyć się w wierszu albo opowiadaniu?
• Czy książki zawsze opisują to, co jest realne, czy pisarz może coś wymyślić?
Podsumowanie (rodzic informuje dziecko), że:
To, co pisarz opisuje w książce to fikcja, to coś co powstaje w jego głowie, więc może być bardzo prawdziwe i może być też zupełnie fantastyczne. W książkach można opisywać zdarzenia, które nie mogą mieć miejsca w życiu, takie jak zamieszkanie w kurniku i postacie, które nie istnieją w rzeczywistości, takie jak wróżki czy krasnoludki. I to jest właśnie w książkach ciekawe, że zapisana jest w nich ludzka wyobraźnia, która może wszystko.

7. Jak kura pazurem- wyjaśnienie znaczenia popularnych powiedzeń zawierających słowo ,,kura”:
Dzieci zastanawiają się co oznaczają następujące powiedzenia:
• Pisać jak kura pazurem – pisać brzydko i niewyraźnie
• Kura znosząca złote jajka- coś, co przynosi szybki, łatwy i duży zysk; na czym można się wzbogacić
• Chodzić spać z kurami – chodzić spać o wczesnej porze

Zadania w Kartach Pracy:
• 6- latki (KP 4 s. 68-69)- dzieci kolorują litery oraz rysują w ramkach zwierzęta, które w swoich nazwach mają przynajmniej jedną ze wskazanych liter.

Materiały dostępne na dysku https://drive.google.com/drive/folders/1zq4PJN50bZgPSroLgeKGNmcceRUA72Qg?usp=sharing

Poniedziałek 15.06.2020
Karty pracy s. 64-65
Materiały: https://drive.google.com/drive/folders/1J1D0U57r6qPBDQIzGd9kWe5szSPZoG1N?usp=sharing

1. Mniej – więcej – zabawa dydaktyczna, liczenie i porównywanie liczebności zbiorów.

Nauczyciel poleca dzieciom rozłożenie na dywanie dwóch pętli ze sznurka. W jednej pętli dzieci ukła­dają dziesięć liczmanów, a druga pozostaje pusta. Prowadzący zajęcie prezentuje również kostkę do gry. Może to być duża kostka z kieszeniami, do których włożone są kartoniki z liczbami: 5, 6, 7, 8, 9, 10 lub kostka z naklejonymi kartonikami. Wybrane dziecko rzuca kostką i układa w pustej pętli tyle liczmanów, ile wskazuje liczba na kostce. Następnie dzieci określają, w której pętli jest mniej, a w której więcej liczmanów oraz obliczają, ile trzeba dołożyć do drugiej pętli, aby w obu było ich tyle samo. Dzieci liczą na palcach lub korzystając z innych liczmanów.

2. Matematyka z ogródka – rozwiązywanie zadań z wykorzystaniem liczmanów, karta pracy.

Dzieci siedzą przy stolikach, każde ma do dyspozycji własny zestaw 10 liczmanów. Nauczyciel przedsta­wia zadania z treścią, a dzieci dokonują obliczeń. Prowadzący zapisuje treść zadania w postaci działania na tablicy.

Zadanie 1. W ogródku rosło 10 dyń. Ogrodnik zerwał 5. Ile dyń zostało?

Zadanie 2. Na talerzu leżało 7 truskawek. Ala zjadła 4. Ile truskawek zostało na talerzu?

Zadanie 3. Na straganie stało 9 pojemników z malinami. Właściciel sprzedał 6 pojemników. Ile pojemników zostało jeszcze do sprzedania?

Zadanie 4. Na grządce w ogrodzie rosło 8 cebul. Mama potrzebowała do obiadu 3 cebule. Ile cebul zostało na grządce?

Zadanie 5. Na krzaku rosło 10 truskawek. Krzyś zerwał 4 dojrzałe owoce. Ile truskawek zostało na krzaku?

3. Po wykonaniu obliczeń na liczmanach, dzieci wykonują zadania w „Kartach pracy”: przeliczają warzywa, zapisują ich liczbę; określają, którego jest najwięcej, a którego najmniej; określają, ile trzeba dosadzić warzyw, których jest najmniej, aby było go tyle samo, ile jest tych, których jest najwięcej; ukła­dają zadanie do obrazka i próbują zapisać obliczenie w postaci działania.

4. Jak robić zakupy – omówienie podstawowych zasad zachowywania się w sklepie.

Dzieci opowiadają o robieniu zakupów na podsta­wie własnych doświadczeń i obserwacji. Nauczyciel zwraca uwagę na konieczność używania zwrotów grzecznościowych, cichego stania w kolejce do kasy, przepuszczania w kolejce kobiet w ciąży, wybierania produktów zdrowych, w ekologicznych i nieuszkodzonych opakowaniach, kupowania tylko tego, co jest nam potrzebne, zwracania uwagi na datę przydatności produktu do spożycia, zabierania ze sobą i niewyrzucania paragonu, pakowania zakupów w ekologiczne torby wielo­krotnego użytku.

5. Nasz mały stragan – (obrazki dostępne na dysku) zabawa dydaktyczna, doskonalenie umiejętności dodawania, określanie wartości zakupów, karta pracy. Nauczyciel rozkłada przed dziećmi stragan z warzy­wami: rzodkiewki, marchewki, ogórki, ziemniaki, cebule (po trzy sztuki). Na tablicy zapisuje nazwy warzyw. Pod nazwami rysuje uproszczone rysunki tych warzyw, a pod rysunkami zapisuje ceny, np. rzodkiewka – 1 zł, marchewka – 2 zł, ogórek – 3 zł, ziemniaki – 1 zł, cebula – 2 zł, informując, że jest to cena za kilogram warzyw lub pęczek rzodkiewek. Dzieci siedzą naprzeciwko straganu, zaopatrzone w kartki i ołówki. Nauczyciel opowiada: Pani Jadzia przyszła do sklepu i kupiła: kilogram ziem­niaków, kilogram cebuli i pęczek rzodkiewek. Ile pani Jadzia zapłaciła za swoje zakupy?. Nauczyciel wykłada na tacę wybrane warzywa, dzieci zapisują ceny na kartkach i próbują obliczyć wartość zaku­pów. Kolejne zadania:

Pani Krysia kupiła dwa kilogramy cebuli i kilogram ogórków. Ile pani Krysia zapłaciła za swoje zakupy? Kto wydał więcej: pani Jadzia, czy pani Krysia?

Pani Renata kupiła pęczek rzodkiewek, kilogram cebuli i dwa kilo marchewki. Ile Pani Renata zapłaciła za swoje zakupy?

6. Wyścigi w workach – zabawa z elementem skoku dla chętnych

7. Prawda czy fałsz. Propozycje zdań: Ogórek jest czerwony. Jabłko jest owocem. Pszczoły mieszkają pod ziemią. Motyle zapylają kwiaty. Jajecznicę robi się z pomidorów. Trzeba jeść pięć posiłków w ciągu dnia. Ostatnim posiłkiem w ciągu dnia jest śniadanie. Piramida żywieniowa to skałka wspinaczkowa. Bez owadów nie byłoby owoców. Pasieka to teren, na którym stoją ule. Trzmiele to owady. Fasola to roślina. Zakupy należy pakować w plastikowe torby. Owady to pożyteczne zwierzęta.

Środa 10.06.2020
Karty pracy 62-63
Materiały: https://drive.google.com/drive/folders/15k_S8KJDYLKjz7DmgVcOPA4fZTduzkW7?usp=sharing

1. Pięknie recytuję – recytowanie wiersza. Chętne dzieci recytują na forum grupy wiersz Laury Łącz pt. „W letnim ogródku”.
2. Co jest zdrowe, a co nie? –(Wyprawka dodatkowa teczka. „Warzywny teatrzyk”)  pogadanka z wykorzystaniem obrazków warzyw, wykonanie kukiełek, odgrywanie scenek. Dzieci nazywają warzywa na karcie z „Wyprawki”, mówią, czy są zdrowe, podają inne przykłady zdrowych produktów, próbują ustalić, które produkty są szkodliwe dla zdrowia i dlaczego nie należy ich często jeść. Następnie wypychają obrazki warzyw z „Wyprawki” i za pomocą taśmy klejącej przyklejają do nich od tyłu patyczki do szaszłyków. Gdy kukiełki są gotowe, nauczyciel prosi, aby dzieci dobrały się w pary i daje im chwilę na zastanowie­nie się, o czym mogłyby rozmawiać ich kukiełkowe warzywa. Dzieci przygotowują krótkie dialogi i prezentują je całej grupie. (Dialogi można wykonać wspólnie z rodzicami).
   3. Owady w letnim ogrodzie – zabawa dy­daktyczna rozwijająca kompetencje językowe, „Karty pracy”. Nauczyciel pyta dzieci, jakie owady można spotkać w ogrodzie, a następnie pokazuje kilka zdjęć lub ilustracji owadów i prosi o ich nazwanie. Krótko opowiada o wybranych gatunkach, zwracając uwagę na ważną rolę, jaką pełnią w ogrodzie i sadzie. Dzie­ci zapamiętują, że owady zapylają kwiaty, przeno­sząc pyłek z jednego kwiatu na drugi, i że bez nich nie byłoby owoców i niektórych warzyw.
   ZDJĘCIA NA DYSKU

Pszczoły – to bardzo pożyteczne owady, zapylają kwiaty, dzięki czemu powstają owoce. Mieszkają w ulach. Teren, na którym stoją ule, wraz z ulami i wszystkimi narzędziami potrzebnymi pszczelarzo­wi do pracy, nazywamy pasieką.

Osy – to owady, które można u nas spotkać od kwiet­nia do października. Giną, gdy nadchodzą mrozy. Nie mieszkają tak jak pszczoły w ulach, ale budują swoje gniazda w ziemi (wykorzystując nory drob­nych zwierzątek) albo w dziuplach lub na strychach. Żywią się nektarem z kwiatów i oczywiście, tak jak pszczoły, zapylają kwiaty. Jadają też mięso.

Motyle – to owady, które żywią się nektarem z kwiatów. Przelatując z jednego kwiatka na drugi, przenoszą pyłek i w ten sposób zapylają kwiaty. Są również prawdziwą ozdobą ogrodu, ze względu na piękne, kolorowe skrzydła. Niestety ich larwy podgryzają i niszczą liście roślin.

Trzmiele – to owady, które zakładają gniazda pod ziemią. Zamieszkują nory gryzoni i krecie korytarze. Czasem niepoprawnie nazywa się je bąkami. Są bar­dzo dobrymi zapylaczami. Ogrodnicy wykorzystują je do zapylania pomidorów i papryki pod osłonami. Pszczoły nie mogłyby tego zrobić, bo nie lubią być w zamkniętej przestrzeni.

Chrząszcze – tak jak trzmiele mieszkają pod zie­mią, w budynkach lub pod korą drzew. Są bardzo pożyteczne. Po pierwsze dlatego, ze zjadają mniejsze owady, które niszczą rośliny, po drugie, dlatego, że zapylają kwiaty. Do najbardziej popularnych chrząszczy należy biedronka.

4. Po krótkiej prezentacji dzieci wykonują zadania w „Kartach pracy”: otaczają pętlami wyrazy oznaczające rośliny i zwierzęta, zaznaczają wyrazy związane z pszczołami. Następnie nauczyciel prosi o ciche odczytanie wypowiedzi dzieci, wyznacza osoby do głośnego czytania, sprawdza poziom zro­zumienia tekstów i prosi o narysowanie posiłków zgodnie z treścią wypowiedzi dzieci.

5. Praca plastyczna dla chętnych Kiść winogron – projekt plastyczno-techniczny.

Dzieci oglądają zdjęcia z winnic, kiść winogron (prawdziwą lub na ilustracji), opisują wygląd, kształt i kolor owoców. Nauczyciel omawia sposób wykonania pracy i rozdaje potrzebne pomoce. Dzieci wykonują pracę plastyczną, robiąc stemple na brystolu za pomocą pokrojonej na kilkucenty­metrowe kawałki marchewki lub korka od butelki. Używają fioletowej farby.

6.Zabawa ruchowa dla chętnych Rzut do celu. Przygotowujemy wiadro, obręcz, lub pętlę ze sznurka. Dzieci rzucają woreczkiem, kulkami z gazet, piłkami. Stopniowo można oddalać cel.

Poniedziałek, 08.06.2020
Karty pracy s. 58-59
Materiały: https://drive.google.com/drive/folders/1zuU7tCBlgy_mQOEbOaiiSXxmGMKu6Q4r?usp=sharing

1. Zestaw „Zaczarowany ogród”
   Truskawka – czereśnia – ćwiczenia rozciągające. Dzieci maszerują w kręgu. Na hasło: Truskawka – kucają i rysują palcem na podłodze małe kółeczka, na hasło: Czereśnia – wspinają się na palce i próbują sięgnąć jak najwyżej raz jedną ręką, raz drugą.
   Zmiana kierunku – ćwiczenia równoważne z podskokiem. Dzieci chodzą stopa za stopą, odmierzając 10 stóp, na koniec robią przysiad, wyskok w górę z klaśnięciem nad głową i zmieniają kierunek.
   Wyścigi – ćwiczenie wzmacniające mięśnie brzucha.
   Dzieci siadają z jednej strony sali i prostują nogi przed sobą. Wygrywa ten, kto pierwszy dotrze do wskazanego miejsca, poruszając się cały czas w pozycji siedzącej. Nie wolno pomagać sobie rękami.
   
2. Moja ulubiona potrawa – rundka, rozwijanie umiejętności wypowiadania się o własnych upodobaniach. Nauczyciel opowiada o swoich ulubionych smakach i potrawach, jakie produkty lubi wykorzystywać w kuchni, jak je przyrządza, jakie stosuje przypra­wy, czy lubi gotować, piec czy smażyć. Wyjaśnia też dzieciom różnice między tymi sposobami przy­gotowywania potraw. Następnie prosi, aby dzieci opowiedziały o tym, co lubią jeść, jak nazywają się ich ulubione potrawy i z jakich produktów się składają, jakie lubią smaki, czy pomagały kiedyś rodzicom w kuchni podczas gotowania. Dzieci opowiadają o swoich doświadczeniach kulinarnych i wyrażają opinię, czy gotowanie jest trudne czy nie. Nauczyciel przypomina, że dzieci mogą przygotowy­wać posiłki tylko pod opieką osoby dorosłej.
   
3. Warzywa i owoce – zabawa językowa, dopaso­wywanie podpisów do obrazków. Nauczyciel prosi o rozłożenie na dywanie obrazków warzyw i owoców oraz karteczek z ich nazwami. Zadaniem dziecka, które zgłosi się do wykonania zadania, jest dopasowanie obrazka do podpisu. Prawidłowo dobraną parę nauczyciel przypina na tablicy. Na koniec dzieci jeszcze raz chórem odczytują wszystkie podpisy i dzielą nazwy warzyw na sylaby i głoski.
   
4. Sałatka owocowa – zdobywanie doświadczeń kulinarnych. Dla chętnych wykonanie sałatki owocowej z owoców sezonowych. Nauczyciel zwraca uwagę na konieczność umycia rąk i owoców przed rozpoczęciem pracy. Dzieci samodzielnie obierają, kroją owoce, wrzucają do miski i mieszają. Przed rozpoczęciem krojenia nauczyciel omawia zasa­dy posługiwania się nożykiem. Zajęcie kończy się degustacją. Dzieci samodzielnie nakrywają do stołu, nakładają sałatkę do miseczek i sprzątają po spożyciu posiłku.
   
5. Piramida zdrowia – zabawa językowa, prezen­tacja zasad budowy piramidy żywieniowej.

Nauczyciel prosi dzieci o wyjaśnienie znaczenia terminu „piramida żywieniowa”. Dzieci odpowia­dają zgodnie z własną wiedzą, po czym nauczyciel prezentuje przykładową piramidę, tłumacząc jej konstrukcję. Wyjaśnia również, skąd się wzięła nazwa „piramida żywieniowa”, pokazując na ilu­stracjach piramidy w Egipcie, omawia ich kształt. Zwraca uwagę na ilość miejsca, jakie zajmują w piramidzie poszczególne produkty, podkreśla rolę warzyw i owoców w diecie, podkreśla także znaczenie aktywności ruchowej dla zdrowia.

6. Co zbieramy latem, a co jesienią? – pogadan­ka, wykonanie zadań w „Kartach pracy”.

Nauczyciel pokazuje ilustracje warzyw i owoców, mówiąc, które z nich zbierane są już latem, a które można zbierać dopiero jesienią. Latem zbieramy: czereśnie, jagody, maliny, truskawki. Pomidory, ogórki, rzodkiewki, brokuły, marchewki, pietruszki można zbierać i latem, i jesienią. Dłużej na zbiory muszą poczekać dynie, kartofle, buraki. Następnie dzieci wykonują zadania w „Kartach pracy”: nazy­wają warzywa i owoce przedstawione na obrazku, kolorują tylko te zbierane latem, opisują ilustrację przedstawiającą kobietę pracującą w ogrodzie, na­zywają warzywa na ilustracji, zaznaczają różnice między obrazkami. Następnie dzieci omawiają zawartość talerzy przedstawionych na obrazku, zaznaczają na piramidzie żywieniowej produkty, z których przygotowano posiłki, klasyfikują produkty na zdrowe i niezdrowe. Na koniec dzieci rysują na kartkach z bloku piramidę z produktów, które dziś jadły.

7. Co zjem jutro? – praca plastyczna projektowanie całodniowego posiłku. Dzieci dzielą kartkę z dużego bloku rysunkowego na pięć części. Numerują je cyframi od 1 do 5, oznaczającymi kolejne posiłki w ciągu dnia. Pod cyframi przyklejają zdjęcia odpowiednich produk­tów wycięte z gazetek reklamowych. Projektując posiłki, starają się pamiętać o zasadach zdrowego odżywiania. Nauczyciel zwraca uwagę na koniecz­ność spożywania pięciu posiłków w ciągu dnia.